نوشته شده در 89/4/17:: 12:24 عصر

دعا کلید عطاء و وسیله قرب الی‌‌الله تعالی و مُخ عبادت و حیات روح و روح حیات است.

دعا کوبه باب رحمت رحیمیّه و سبب فتوح برکات شرح صدر و نور و ضیای سّر است.

دعا موجب رسوخ حبّ ذکر الهی در دل، و منزِّه نفس از رَین شواغل است.

دعا توشه سالکان حرم کبریای لایزال، و شِعار عاشقان قبله جمال، و دِثار عارفان کعبه جلال است.

دعا سیر شهودی و کشف وجودی اهل کمال و تنها رابطه انسان با خدای متعال است.

دعا معراج عروج نفس ناطقه به اوج وحدت، و ولوج به ملکوت عزّت است.

دعا مِرقات ارتقای انسان به مقام ولایت، و رَفرَف اعتلای وی به مرتبت خُلّت است.

دعا واسطه اسم اعظم?گردیدن انسان و دست یافتن به کنوز قرآن و دارا‌ شدن رموز تصرّف طبایع اجرام و ارکانست.

دعا کاسر قلب و جابرآن به أنا عندالمنکسرة قلوبهم‌ است. یعنی دل از ذکر و دعا شکسته شود و دل شکسته درست ‌ترین و ارزنده‌ ترین کالای بازار هستی است که خدا در دل شکسته است.

الهی اگر یکبار دلم را بشکنی از من چه بشکن بشکنی.

دعا یاد دوست در دل ‌راندن و نام او به زبان‌آوردن و در خلوت با او جشن ساختن و در وحدت با او نجوی‌گفتن وشیرین ‌زبانی کردن است.

نوشته شده در 89/4/17:: 12:24 عصر

خطبه بدون نقطه امیرالمومنین حضرت علیّ ابن ابیطالب سلام الله علیه

الحَمدُ لِلّهِ أهلِ الحَمدِ وَ أحلاهُ، وَ أسعَدُ الحَمدِ وَ أسراهُ، وَ أکرَمُ الحَمدِ وَ أولاهُ.

الواحدُ الاحدُ الأحَدُ الصَّمَدُ، لا والِدَ لَهُ وَ لا وَلَدَ.

سَلَّطَ المُلوکَ وَ أعداها، وَ أهلَکَ العُداةَ وَ أدحاها، وَ أوصَلَ المَکارِمَ وَ أسراها، وَ سَمَکَ السَّماءَ وَ عَلّاها، وَ سَطَحَ المِهادَ وَ طَحاها، وَ وَطَّدَها وَ دَحاها، وَ مَدَّها وَ سَوّاها، وَ مَهَّدَها وَ وَطّاها، وَ أعطاکُم ماءَها وَ مَرعاها، وَ أحکَمَ عَدَدَ الاُمَمِ وَ أحصاها، وَ عَدَّلَ الأعلامَ وَ أرساها.

نوشته شده در 89/4/17:: 12:24 عصر

خطبه بدون الف امیرالمومنین حضرت علیّ ابن ابیطالب سلام الله علیه

کفعمی در مصباح، از هشام بن سایب کلبی و او از ابی صالح روایت می کند که: روزی جمعی از اصحاب پیغمبر بحث می نمودند در اطراف این موضوع که کدام حرف است در حروف که از همه بیشتر در کلام موجود است؟ معلوم شد حرف الف از همه بیشتر است و هیچکس نمی نتواند کلامی بگوید که الف در آن نباشد. حضرت امیرالمؤمنین (علیه السّلام) حضور داشتند. بدون تأمّل و فی البداهه خطبه ای فرمودند. چنانکه عقلها حیران ماند و نام این خطبه را مونقه گذاشتند؛ یعنی در حسن و نیکویی و بلاغت، شگفت آور است.

فرمودند:

((حَمِدتُ مَن عَظُمَت مِنَّتُهُ، وَ سَبَغَت نِعمَتُهُ، وَ سَبَقَت رَحمَتُهُ، وَ تَمَّت کَلِمَتُهُ، وَ نَفَذَت مَشیَّتُهُ، وَ بَلَغَت حُجَّتُهُ، و عَدَلَت قَضیَّتُهُ، وَ حَمِدتُ حَمَدَ مُقِرٍّ بِرُبوبیَّتِهِ، مُتَخَضِّعٍ لِعُبودیَّتِهِ، مُتَنَصِّلٍ مِن خَطیئتِهِ، مُعتَرِفٍ بِتَوحیَدِهِ، مُستَعیذٍ مِن وَعیدِهِ، مُؤَمِّلٍ مِن رَبِّهِ مَغفِرَةً تُنجیهِ، یَومَ یُشغَلُ عَن فَصیلَتِهِ وَ بَنیهِ، وَ نَستَعینُهُ، وَ نَستَرشِدُهُ،))